Cannes

Cannes viel weer tegen dit jaar.
Dat de beveiliging op de rode loper van het Festivalpaleis nog strenger was dan vorig jaar en dat iedereen die de openingsfilm van Jim Jarmusch wilde bijwonen, zich een inwendig onderzoek moest laten welgevallen, is nog tot daar aan toe (er werden verschillende steekwapens gevonden, het was tenslotte een zombiefilm), maar de salade nicoise lijkt elk jaar slechter te worden.
Gelukkig hoefde ik dankzij mijn witte pas niet in de rij te staan voor het bijwonen van de nieuwe Tarantino - Once Upon a Time… in Hollywood - en kon ik vlot doorlopen naar mijn gereserveerde plaats.
Later die dag sprak ik nog even met Tarantino en heb ik hem gevraagd waarom hij tijdens de persconferentie zo kortaf reageerde op de vraag waarom Margot Robbie zo weinig dialoog in de film had. “Tja, ik kon toch moeilijk zeggen dat ze geen woord fatsoenlijk uit haar bek kon krijgen?” was het antwoord.
Verder vertrouwde hij me toe dat het script van ‘Once Upon a time… in Amsterdam’ al in een vergevorderd stadium was en dat hij ervan overtuigd was dat de nieuwe versie dit keer wél door het filmfonds zou komen; hij had tenslotte alle opmerkingen van de consulent verwerkt.
Diezelfde nacht doorgezakt met het zuipende journalistenduo, Bobby B. en Ab Z. Heb ze uitgelegd waarom hun homo-erotisch samenzijn door de Chinese censuur uit Prooi was geknipt. Tja, er valt op dat gebied nog een hoop werk te verrichten.
Ab was verder nog steeds verbolgen over het feit dat hij tijdens zijn interview met Tarantino zijn telefoon moest afplakken. Kennelijk had hij het verhaal van die Zweedse journaliste nog niet gehoord, die tijdens haar interview met Tarantino niet alleen haar telefoon en iPad moest afplakken, maar zich ook geheel moest ontkleden en een blinddoek om moest. Bovendien stelde niet zij maar Quentin de vragen en moest ze alles met ‘Yes, please’ beantwoorden.
Gelukkig was er ook nog een Nederlands tintje op het festival.
Jacco Voreteerst had een korte film in het bijprogramma Films Étranges pour les Oeufs Mous, dat was een nieuw onderdeel van de Prix des Cinémas Art et Essai, wat weer een bijprogramma is van de non-competitieve nevensectie Quinzaine des réalisateurs. Helaas heeft hij de vertoning zelf niet kunnen bijwonen, want het was onduidelijk bij welk bijprogramma het nu precies een bijprogramma was en de bioscoop bleek onvindbaar.
En - het leukste nieuws bewaar ik voor het laatst - het Nederlands Paviljoen in Cannes heeft voor de tweede keer The Pavilion Design Award 2019, de prijs voor het mooiste paviljoen gewonnen! Nederland spreekt weer een woordje mee in Cannes!
Moe maar voldaan, met rode kringen onder de ogen en een hoofd vol watten vanwege de korte nachten, stapte ik zondagochtend in het vliegtuig terug naar Nederland. De hectische week in Cannes bevestigde me weer in het idee dat je er niet geweest hoeft te zijn om erover mee te kunnen praten.

= = = =

 deze column verscheen ook in Het Parool van woensdag 29 mei 2019

Meer interessante informatie over het wel en wee van de Nederlandse film lezen? 
Meer anekdotes en tips en trucs over het maken van film in Nederland?
Lees het in:
'Buurman, wat doet u nu?'
Het onmisbare boek voor iedereen die van film houdt.
Hier verkrijgbaar:  
https://parachute.vrijeboeken.com/book/9789082070422-buurman-wat-doet-u-nu.html