Dat de nood onder de Nederlandse filmmakers hoog is, blijkt
uit het feit dat 130 regisseurs een aanvraag hebben gedaan voor een financiële
bijdrage bij het zogenaamde DirectorsNL Fonds (een onderdeel van het VEVAM
Fonds).
De Vevam is een
organisatie die auteursrechtelijke vergoedingen onder de aangesloten
regisseurs moet verdelen.
Van het geld dat
er bij de Vevam binnenkomt gaat een deel af als administratiekosten en 5% gaat
naar het zogenaamde VEVAM Fonds
Zo’n fonds zien
we bij meer beheersorganisaties en is bedoeld voor het financieel ondersteunen
van sociale, culturele en educatieve projecten waarmee de positie van
regisseurs in het algemeen versterkt wordt.
De SoCugelden zijn
nooit bedoeld om op subjectieve basis bijdragen te verstrekken aan een selectie van de aangesloten
regisseurs.
Toch is dat wat het VEVAM fonds sinds 2017 meent te moeten
doen en heeft daartoe het DirectorsNL Fonds opgericht. Tweehonderduizend euro
wordt verdeeld onder de aanvragers.
Volgens het eerste verslag heeft een niet nader benoemde
commissie (waarom wordt er niet vermeld wie er in die commissie zitten?) aan 47
regisseurs in het eerste half jaar van het bestaan van de regeling een bijdrage
verstrekt.
De VEVAM lijkt behoorlijk van haar oorspronkelijke
doelstelling te zijn afgedwaald en lijkt nu ook nog eens Filmfondsje te willen
gaan spelen. Alsof het goed beheren en uitkeren van repartitiegelden niet al genoeg
tijd en energie vergt.
Bezwaren tegen de regeling worden weggewuifd met verwijzing
naar de reglementen. Maar… dat iets is
toegestaan op grond van de reglementen hoeft toch nog niet te betekenen dat je
het ook moet doen?
In een toelichting over de besluitvorming – wie wel en wie
niet een bijdrage krijgt - staat ook nog eens dat de commissie en het bestuur
geen verantwoording over de keuzes hoeft af te leggen. Machtsmisbruik en vriendjespolitiek
liggen op de loer.
Wie de uitverkoren regisseurs zijn staat niet ook vermeld in
het eerste verslag over de nieuwe regeling. Ik had wel graag willen weten wie
er met een deel van mijn auteursrechtelijke
vergoedingen vandoor is gegaan.
Maar ik zal ze niks kwalijk nemen - mijn mederegisseurs –
behalve misschien dat ze wat naïef geweest zijn.
De Nederlandse film is in het Andes gebergte neergestort en
het was een kwestie van tijd voordat we de tanden in elkaar zetten.
De VEVAM daarentegen moet snel ophouden met deze rare hobby
en zich op zijn oorspronkelijke taak richten.