donderdag 7 maart 2019

Volksverlakkerij

Ik voelde me bekocht.
Ik had de foto’s in de vitrines van het Minervatheater in Heemstede goed bestudeerd en een van de stills van Spartacus, een tamelijk bloederig tafereel als ik me goed herinner, had ik niet teruggezien in de film. Ik vond dat een beetje volksverlakkerij - een woord dat ik waarschijnlijk nog niet kende op mijn twaalfde - maar ik heb er verder geen werk van gemaakt. Ik was allang blij dat ik zonder kleerscheuren het theater in was gekomen, want de film was gekeurd voor 14 jaar en ouder. Tegenwoordig is dat wel anders, zelfs met twee vaders kom je als 15-jarige niet meer in een film die voor minstens 16-jarigen is gekeurd.
Was bij Spartacus nog de verklaring dat er waarschijnlijk in de film geknipt was en de meest heftige scenes door de keuring verwijderd waren, gaandeweg begreep ik dat bij het promoten van films zekere vrijheden waren toegestaan.
Een goede filmposter is sinds jaar en dag een van de belangrijkste promotiemiddelen van een film. Iemand als Roger Corman had vaak eerst het idee voor een poster - een vrouw onder het bloed in bikini rennend over het strand, bijvoorbeeld - en bedacht daar vervolgens een film bij.
Niet altijd voldeden de affiches met halfnaakte vrouwen echter aan de verwachting. Soms kwamen ze er zelfs niet in voor of werd er als het meezat een schouder ontbloot. 


Japanse poster
Franse poster
Chinese poster




 




















Alle middelen zijn geoorloofd om de potentiƫle kopers te overtuigen een kaartje te kopen of een dvd aan te schaffen.
Ooit kreeg ik een affiche afkomstig van een Caribisch eiland onder ogen, waarop een mij onbekende man met een pistool stond. Dat bleek om Amsterdamned te gaan. Dat de desbetreffende persoon helemaal niet in de film voorkwam, zal niet tot een volksopstand op het eiland geleid hebben.
Pistolen op een affiche doen het vaak goed. Een vrouw met een pistool is nog beter. Het Nederlandse affiche van Down was niet erg wervend, dus in het buitenland werd eerst de naam veranderd in het bijna pornografisch aandoende The Shaft, en kwam Naomi Watts pontificaal met een pistool op het artwork. Ik twijfel er niet aan dat dat de verkoop wereldwijd gestimuleerd heeft.
De Nederlandse poster van Prooi was tamelijk beroerd. Nu de film in diverse landen wordt uitgebracht, is het grappig en leerzaam om te zien hoe de verschillende distributeurs de film onder de aandacht brengen.
Dat de Japanse dvd een cover heeft met het interieur van een Tokiose tram, een kniesoor die daarover valt.
De cover van de Franse dvd gaat nog verder. Daar zien we zwaarbewapende Amerikaanse politiemannen die een leeuw onder schot houden in een stad die in de verste verte niet op Amsterdam lijkt.
En de Chinezen borduren daar dan weer op voort: op het affiche zien we nu zelfs een brandende stadsbus. En dat laatste vind ik dan weer behoorlijk richting volksverlakkerij gaan.
Prooi komt 22 maart in China uit. Ik zie de protesten uit de volksrepubliek met vertrouwen tegemoet.

= = = =




 deze column verscheen ook in Het Parool van woensdag 6 maart 2019

Meer interessante informatie over het wel en wee van de Nederlandse film lezen? 
Meer anekdotes en tips en trucs over het maken van film in Nederland?
Lees het in:
'Buurman, wat doet u nu?'
Het onmisbare boek voor iedereen die van film houdt.
Hier verkrijgbaar:  
https://parachute.vrijeboeken.com/book/9789082070422-buurman-wat-doet-u-nu.html