Na alle recente #Metoo verhalen over erotisch douchen en al dan niet vrijwillige vrijages tussen docenten en leerlingen op toneelscholen, lijkt de Filmacademie in de jaren dat ik erop zat een oase van eerzaamheid.
Je zou verwachten dat in de tijd van losbandigheid en seksuele vrijheid - in de zestiger jaren bevochten en in de zeventiger jaren in praktijk gebracht - er iets van had moeten doorsijpelen naar de Filmacademie - maar bij mijn weten speelden de erotische uitspattingen zich toch doorgaans af tussen de leerlingen onderling en meestal buiten de muren van het gebouw aan de Overtoom.
Oké, die ene leerlinge die een verhouding kreeg met een van de vaste docenten was natuurlijk opgevallen, maar dat vond niemand vreemd en eigenlijk waren we ook wel blij dat de bewuste docent, die tot dan toe het grootste deel van zijn vrije tijd in een nabijgelegen kroeg doorbracht, het geluk had gevonden en in minder alcoholisch vaarwater was terecht gekomen.
Maar verder is me nooit iets opgevallen wat niet door de beugel kon, en dat valt me dan weer tegen van mezelf want als aankomend filmmaker moet je toch oog hebben voor onmogelijke liefdes, stiekeme affaires en ongepaste avances.
Maar ik was natuurlijk te druk bezig om een beroemd regisseur te worden en dan moet je je prioriteiten stellen.
Het enige grensoverschrijdende gedrag dat ik meegemaakt heb was een amanuensis die me uitkafferde omdat het stencilapparaat niet was schoongemaakt.
En ik herinner me nu ook een scheldende secretaresse die totaal overspannen reageerde op een normale vraag (‘Zullen we straks iets gaan drinken?’). Maar misschien had die intussen wel iets grensoverschrijdends meegemaakt en was ik net de druppel die haar emmer deed overlopen.
Niet grensoverschrijdend maar wel heel raar was de les die Willem de Vogel - destijds directeur bij de Stichting Film en Wetenschap in Utrecht - op een gegeven moment meende te moeten geven.
De les bestond uit het vertonen van keiharde porno uit zijn eigen 8 millimeter collectie. Het mannelijke deel van de leerlingen zag dit als een welkome wake-up call. Het vrouwelijke deel was minder enthousiast over de filmcollectie van Willem.
Ik begreep later dat hij dit wel vaker deed. Hij zal er ongetwijfeld een wetenschappelijk draai aan gegeven hebben, maar die is mij even ontgaan tussen alle bezwete en met elkaar overhoop liggende lichaamsdelen.
Zelf ging hij tijdens de vertoning achter in de klas zitten. Ik heb me niet durven omdraaien om te zien wat hij daar deed. Als ik het wel had gedaan was dit stukje misschien een stuk smeuïger geworden.
Je zou verwachten dat in de tijd van losbandigheid en seksuele vrijheid - in de zestiger jaren bevochten en in de zeventiger jaren in praktijk gebracht - er iets van had moeten doorsijpelen naar de Filmacademie - maar bij mijn weten speelden de erotische uitspattingen zich toch doorgaans af tussen de leerlingen onderling en meestal buiten de muren van het gebouw aan de Overtoom.
Oké, die ene leerlinge die een verhouding kreeg met een van de vaste docenten was natuurlijk opgevallen, maar dat vond niemand vreemd en eigenlijk waren we ook wel blij dat de bewuste docent, die tot dan toe het grootste deel van zijn vrije tijd in een nabijgelegen kroeg doorbracht, het geluk had gevonden en in minder alcoholisch vaarwater was terecht gekomen.
Maar verder is me nooit iets opgevallen wat niet door de beugel kon, en dat valt me dan weer tegen van mezelf want als aankomend filmmaker moet je toch oog hebben voor onmogelijke liefdes, stiekeme affaires en ongepaste avances.
Maar ik was natuurlijk te druk bezig om een beroemd regisseur te worden en dan moet je je prioriteiten stellen.
Het enige grensoverschrijdende gedrag dat ik meegemaakt heb was een amanuensis die me uitkafferde omdat het stencilapparaat niet was schoongemaakt.
En ik herinner me nu ook een scheldende secretaresse die totaal overspannen reageerde op een normale vraag (‘Zullen we straks iets gaan drinken?’). Maar misschien had die intussen wel iets grensoverschrijdends meegemaakt en was ik net de druppel die haar emmer deed overlopen.
Niet grensoverschrijdend maar wel heel raar was de les die Willem de Vogel - destijds directeur bij de Stichting Film en Wetenschap in Utrecht - op een gegeven moment meende te moeten geven.
De les bestond uit het vertonen van keiharde porno uit zijn eigen 8 millimeter collectie. Het mannelijke deel van de leerlingen zag dit als een welkome wake-up call. Het vrouwelijke deel was minder enthousiast over de filmcollectie van Willem.
Ik begreep later dat hij dit wel vaker deed. Hij zal er ongetwijfeld een wetenschappelijk draai aan gegeven hebben, maar die is mij even ontgaan tussen alle bezwete en met elkaar overhoop liggende lichaamsdelen.
Zelf ging hij tijdens de vertoning achter in de klas zitten. Ik heb me niet durven omdraaien om te zien wat hij daar deed. Als ik het wel had gedaan was dit stukje misschien een stuk smeuïger geworden.
= = = =
deze column verscheen ook in Het Parool op woensdag 18 april 2018
deze column verscheen ook in Het Parool op woensdag 18 april 2018
