Vrijplaats

Harry: ‘Emiel, met Harry. Ken jij die vrijplaats bij het Filmfonds?’
Emiel: ‘Je bedoelt die binnentuin achter het gebouw, waar de aanvragers met de consulenten moeten neuken?’
Harry: ‘Nee, even serieus. Ik dacht, ik geef je even een tip.’
Emiel: ‘Maar dat is toch alleen voor ervaren scenaristen? Je moet minstens twee bioscoopfilms geschreven hebben.’
Harry: ’Dat was vroeger zo. Maar toen reageerden er alleen maar ouwe lullen, dus hebben ze de criteria wat verruimd.’
Emiel: ‘Ik dacht dat die regeling nu juist bestemd was voor ervaren scriptschrijvers die nu eindelijk eens zonder producent een scenario wilden ontwikkelen.’
Harry: ‘Welnee, het bestuur kan gewoon besluiten dat iemand die nog nooit een script heeft geschreven over voldoende ervaring beschikt. Je moet wel een goede motivatie schrijven. En dat kan jij als geen ander. En verder ben je helemaal vrij.’
Emiel: ‘Klinkt goed. Dan kan ik misschien eindelijk eens werken aan mijn schateiland-film.’
Harry: ‘Ho, wacht even. Je hebt nu al drie films over zeerovers geschreven en die kon ik alle drie niet financieren.’
Emiel: ‘Films over de middeleeuwen bedoel je. En ik heb nu toch niks met jou te maken?’
Harry: ‘Klopt. Je bent helemaal vrij. Mij betrek je er pas bij in een later stadium.’
Emiel: ‘Dus wat mankeert er aan mijn schateiland-film?’
Harry: ‘Een van de voorwaarden is dat het vernieuwend binnen jouw oeuvre moet zijn. Dus niet weer een script over de middeleeuwen.’
Emiel: ‘Maar daar ben ik juist erg goed in. Heb jaren research gepleegd.’
Harry: ‘Gerard had vorig jaar een filmplan voor een horrorfilm ingediend.’
Emiel: ‘Daar is ie erg goed in.’
Harry: ‘Wat heet; heeft acht bioscoophits op zijn naam staan. Maar kreeg geen geld, want het was niet vernieuwend binnen zijn oeuvre. Bovendien houden ze bij het fonds niet van horror.’
Emiel: ‘Je bedoelt dat ik nu opeens een romcom of een western moet schrijven.’
Harry: ‘Precies, daar ben je helemaal vrij in.’
Emiel: ‘Maar dat kan ik helemaal niet.’
Harry: ‘Ja hoor eens, wees blij dat er een regeling is waar je als scenarioschrijver helemaal vrij bent om een script te ontwikkelen.’
Emiel: ‘Zo vrij klinkt het anders niet.’
Harry: ‘Je moet natuurlijk wel een beetje binnen de lijntjes blijven kleuren. Maar doe die aanvraag nou gewoon. Nee heb je, ja kan je krijgen.’ 
Emiel: ‘Wat moet ik indienen?’
Harry: ‘CV, filmografie, toelichting, persoonlijke motivatie, urgentie, synopsis, plan van aanpak, wat dvd’s van eerder werk.’
Emiel: ‘Jemig, dat is nogal wat.’
Harry: ‘En als het toegewezen wordt moet je ook een verslag van het werkproces opleveren.’
Emiel: ‘Tsja, ik weet het niet.’
Harry: ‘Denk erover na. En als je het niet wilt, dan kan je ook via mij een aanvraag indienen. Maar dan wordt het natuurlijk een heel ander verhaal. Die keuze is aan jou. Daar ben je helemaal vrij in.’ 

= = = =

 deze column verscheen ook in Het Parool van woensdag 17 oktober 2018


Meer interessante informatie over het wel en wee van de Nederlandse film lezen? 
Meer anekdotes en tips en trucs over het maken van film in Nederland?
Lees het in:
'Buurman, wat doet u nu?'
Het onmisbare boek voor iedereen die van film houdt.
Hier verkrijgbaar:  
https://parachute.vrijeboeken.com/book/9789082070422-buurman-wat-doet-u-nu.html

 

 

Spookjury

‘We moeten het echt even uitleggen.’
‘Wat uitleggen?’
‘Waarom die films genomineerd zijn, waarom ze goed zijn.’
‘Ze zijn genomineerd omdat de DAFF-leden[1] erop gestemd hebben.’
‘DAFF-leden stemmen niet op films die ze goed vinden, maar op vrienden, of collega’s waar ze mee hebben samen gewerkt. Of de producent roept ze dwingend op om toch maar vooral op zijn film te stemmen. Zo gaat dat toch overal. Heeft niets met kwaliteit te maken.’
‘Je lult. Die stemprocedure gaat heel zorgvuldig.’
‘Hoe weet je dat? Hij is niet openbaar en er kom geen notaris aan te pas. Dacht je dat die DAFF-leden überhaupt alle films gezien hebben?’
‘Nee, dat lijkt me fysiek onmogelijk.’
‘Precies. En daarom moeten wij het publiek even uitleggen waarom een film genomineerd is. Daar hebben ze recht op.’
‘Maar wij weten toch ook niet waarom die DAFF-leden ergens op gestemd hebben?’
‘Laat een stagiaire even wat oude juryrapportjes opsnorren. Met wat knip en plakwerk komen we een heel eind.’

Zo moet het ongeveer gegaan zijn. De tekstjes die de genomineerde films, acteurs en crewleden tijdens de livestream van het Gouden Kalveren Gala begeleidden.
Totale malligheid.
Werd het jurysysteem een paar jaar geleden ingeruild voor een stemsysteem, komt er een spookjury terug die juryrapportjes in elkaar knutselt.
Dat je juryrapportjes in elkaar kan draaien zonder de films gezien te hebben, weet ik al sinds ik zelf in de jury voor het Gouden Kalf zat, ergens in de tachtiger jaren.
De bekende quizmaster die voorzitter van onze jury was, had ons tijdens een eerste vergadering op het hart gedrukt dat we alle geselecteerde films van het begin tot het eind moesten uitzitten. Dat dat onbegonnen werk was bleek al snel. Na de zoveelste Van Gewest tot gewest uitzending over de aardappelteelt in Groningen - dat soort films dongen toen nog mee voor beste documentaire - , was het de juryleden toegestaan om uit voorstellingen te lopen en zelfs films over te slaan.
Zo kon het gebeuren dat de bekende schrijver die de juryrapporten moest schrijven, het rapport voor de genomineerde prestatie van een actrice geheel uit zijn duim moest zuigen omdat hij de bewuste film niet gezien had.

Tegenwoordig wordt daar streng tegen opgetreden, getuige het reglement van het Filmfestival:

- Stemmers worden gevraagd in beide rondes alle films te kijken voordat zij tot stemmen overgaan. Tevens worden zij gevraagd zich te onthouden van stemmen indien zij zich onbevoegd voelen of niet een aanzienlijk aantal films gezien hebben. -

Tsja, hoe dat gecontroleerd wordt is onduidelijk. Zouden er echt DAFF-leden zijn die zich onthouden van stemming als ze niet alle films gezien hebben?
Ook staat er:

- Het maken van of aanzetten tot het maken van stemafspraken is ten strengste verboden. -

Wie controleert dat? Ik lees nergens dat er een notaris bij de stemprocedure betrokken is.
Bij wie komen de stemmen binnen? Wie telt de stemmen? Hoeveel mensen hebben er per categorie gestemd, hoeveel daarvan hebben er op de winnaar gestemd? Wie krijgen tijdens de stemrondes het verloop van de stemming onder ogen? Waarom is de uitslag niet openbaar? Hoe kom je er trouwens achter of er wel of niet stemafspraken gemaakt worden? Houdt het bestuur hier toezicht op?
Wat meer transparantie zou wenselijk zijn.

Dat het bestuur van de DAFF en het NFF - niet geheel onlogisch - bestaat uit filmprofessionals die allemaal geheel of zijdelings betrokken zijn bij de meedingende films is een extra reden om onduidelijkheid over belangenverstrengeling te vermijden.

Maar de belangrijkste vraag is natuurlijk: Wie zaten er in de spookjury?

= = = =

[1] DAFF = Dutch Academy of Film

Voor al uw vragen

Lieve Dick,
Ik hoop dat je me kunt helpen. Ik ben een beginnend speelfilmregisseur en heb zojuist mijn regiecontract van de producent gekregen. Buiten de normale afspraken, zoals het afstaan van al mijn rechten, staat er ook een clausule in dat ik één keer per week de auto van de producent moet wassen en elke zondag zijn kinderen naar Tai-Chi moet brengen. Ik vroeg me af of dit gebruikelijke clausules zijn. Graag advies.
- Kubrickje in de dop

Beste Kubrickje in de dop,
Deze vraag krijg ik wel vaker. En ik verbaas me elke keer weer hoe slecht regisseurs op de hoogte zijn van hun rechten en plichten.
Het is heel normaal dat je één keer per week de auto van de producent wast. Ik ken zelfs regisseurs die dat drie keer per week moeten doen. Wat dat betreft bof je nog. Kinderen naar Tai Chi brengen komt minder vaak voor, meestal zitten ze op voetbal of hockey. Maar ook hier is niets vreemds aan.
Toen ik mijn eerste speelfilm, De Lift, maakte moest ik van mijn toenmalige producent Matthijs van Heijningen drie keer per week het gras rond zijn kasteel Bolenstein maaien. Toen de film een succes werd hoefde het gelukkig nog maar één keer per week. Dat contract kan je gewoon tekenen.
Veel succes met je film!
- Dick

Lieve Dick,
Ik ben radeloos. Mijn vriendin heeft de hoofdrol gekregen in een nieuwe Nederlandse film. Nu zegt ze dat ze elke avond moet repeteren met de regisseur. Maar er is nog niet eens een script. En bij het Filmfonds hebben ze nog nooit van hem gehoord! Wat moet ik doen?
- Wanhopige-man-van

Beste Wanhopige-man-van,
Dat het Filmfonds iets kwijt is, is niet zo vreemd. Ik moet zelf ook elke keer weer dvd’s van mijn eigen films inleveren, die raken kennelijk ook steeds zoek. En er zijn ook genoeg voorbeelden van films die zonder script gemaakt zijn. Dus niet zo wantrouwig!
- Dick

Lieve Dick,
Ik ben een beginnend actrice en ben uitgenodigd voor een casting voor een nieuwe Nederlandse speelfilm. Nu heeft de casting director mij gevraagd om schoon ondergoed mee te nemen. Is dat normaal?
- Twijfelende Ster

Beste Twijfelende Ster,
Dat is inderdaad niet normaal. Meestal ligt er gewoon schoon ondergoed op de casting. Het is heel vreemd dat acteurs dit zelf zouden moeten meenemen. Maar misschien hebben we hier te maken met een low budget productie. Dan is het wel weer te begrijpen.
Veel genot bij je casting!
- Dick

Met al uw vragen aan Dick op filmgebied kunt u terecht op onderstaand email adres.

= = = =

 deze column verscheen ook in Het Parool van woensdag 3 oktober 2018


Meer interessante informatie over het wel en wee van de Nederlandse film lezen? 
Meer anekdotes en tips en trucs over het maken van film in Nederland?
Lees het in:
'Buurman, wat doet u nu?'
Het onmisbare boek voor iedereen die van film houdt.
Hier verkrijgbaar:  
https://parachute.vrijeboeken.com/book/9789082070422-buurman-wat-doet-u-nu.html