MODDERGOOIEN

Probeer je als zzp’er nog wat bij te beunen door columns voor het Parool te schrijven, gaat de vrouw van de adjunct directeur van het Nederlands Filmfonds via Twitter even met modder gooien.
Waar haar aversie tegen mij vandaan komt kan ik slechts vermoeden, maar dat haar echtgenoot, George van Breemen, haar kennelijk niet heeft behoed voor dit verkeerde media optreden - had ik al gezegd dat de vrouw in kwestie zelf mediatraining geeft? - is eigenlijk nog vreemder.
Het Filmfonds en zeker de adjunct directeur dient toch de schijn van onpartijdigheid op te houden, ook al weten we dat dat lastig is.

Eigenlijk had ik het helemaal niet over het Filmfonds willen hebben. Ik had Het Parool beloofd dat ik voornamelijk op een positieve wijze het wel en wee van de Nederlandse film zou belichten, maar nood breekt wetten.

Het is helaas nu eenmaal zo dat de Nederlandse Film in een diep dal zit en dat het Filmfonds daar een van de belangrijkste oorzaken van is. In ieder geval hebben ze de macht om veranderingen te bewerkstelligen maar ontbreekt de wil en misschien ook wel de kunde om dat te doen.
Maar de zaken liggen ingewikkeld en een column is te kort om op een genuanceerde manier de koe bij de horens te vatten.

En waar zou ik het over moeten hebben?
Over dat het Filmfonds vrijwel al mijn projecten heeft afgewezen, waardoor ik op het moment geen film meer in productie heb?
Over de bureaucratische rijstebrijberg die er wacht als je een subsidie aanvraagt?
Over de inhoudelijke bemoeizucht die elke creativiteit doodt?
Dat elke producent door het fonds gezien wordt als een potentiële oplichter die er alleen maar op uit is om misbruik van de regelingen te maken?
Dat al die regelingen vooral ten gunste van de producent zijn en niet van de makers: de regisseur en de scenarioschrijver?
Dat een collega producent vanwege te veel kritiek op een zwarte lijst is geplaatst en nu nooit meer mag aanvragen?

Op 7 juni vindt er in het Ketelhuis weer het Voorjaarsoverleg plaats, de jaarlijkse debat- en bezinningsavond over brandende kwesties in de vaderlandse filmwereld. Ik hoop dat er dan spijkers met koppen geslagen worden en dat er niet - zoals in het afgelopen Najaarsoverleg in december - eindeloos gediscussieerd wordt over de bouwplannen van een aantal bioscoopconcerns.
Het kan beter gaan over een eerlijker verdeling van de inkomsten aan de bioscoopkassa, zodat er niet alleen meer bioscopen bijgebouwd kunnen worden maar waardoor makers ook kunnen profiteren van het groeiende bioscoopbezoek en de stijgende recettes.
En dat ze zich weer kunnen concentreren op hun eigenlijke werk: films maken. 

= = = =

 

 deze column verscheen ook in Het Parool van woensdag 25 april 2018

WETENSCHAPPELIJKE KEIHARDE PORNO

Na alle recente #Metoo verhalen over erotisch douchen en al dan niet vrijwillige vrijages tussen docenten en leerlingen op toneelscholen, lijkt de Filmacademie in de jaren dat ik erop zat een oase van eerzaamheid.
Je zou verwachten dat in de tijd van losbandigheid en seksuele vrijheid - in de zestiger jaren bevochten en in de zeventiger jaren in praktijk gebracht - er iets van had moeten doorsijpelen naar de Filmacademie - maar bij mijn weten speelden de erotische uitspattingen zich toch doorgaans af tussen de leerlingen onderling en meestal buiten de muren van het gebouw aan de Overtoom.

Oké, die ene leerlinge die een verhouding kreeg met een van de vaste docenten was natuurlijk opgevallen, maar dat vond niemand vreemd en eigenlijk waren we ook wel blij dat de bewuste docent, die tot dan toe het grootste deel van zijn vrije tijd in een nabijgelegen kroeg doorbracht, het geluk had gevonden en in minder alcoholisch vaarwater was terecht gekomen.

Maar verder is me nooit iets opgevallen wat niet door de beugel kon, en dat valt me dan weer tegen van mezelf want als aankomend filmmaker moet je toch oog hebben voor onmogelijke liefdes, stiekeme affaires en ongepaste avances.
Maar ik was natuurlijk te druk bezig om een beroemd regisseur te worden en dan moet je je prioriteiten stellen.

Het enige grensoverschrijdende gedrag dat ik meegemaakt heb was een amanuensis die me uitkafferde omdat het stencilapparaat niet was schoongemaakt.
En ik herinner me nu ook een scheldende secretaresse die totaal overspannen reageerde op een normale vraag (‘Zullen we straks iets gaan drinken?’). Maar misschien had die intussen wel iets grensoverschrijdends meegemaakt en was ik net de druppel die haar emmer deed overlopen.

Niet grensoverschrijdend maar wel heel raar was de les die Willem de Vogel - destijds directeur bij de Stichting Film en Wetenschap in Utrecht - op een gegeven moment meende te moeten geven.
De les bestond uit het vertonen van keiharde porno uit zijn eigen 8 millimeter collectie. Het mannelijke deel van de leerlingen zag dit als een welkome wake-up call. Het vrouwelijke deel was minder enthousiast over de filmcollectie van Willem.
Ik begreep later dat hij dit wel vaker deed. Hij zal er ongetwijfeld een wetenschappelijk draai aan gegeven hebben, maar die is mij even ontgaan tussen alle bezwete en met elkaar overhoop liggende lichaamsdelen.

Zelf ging hij tijdens de vertoning achter in de klas zitten. Ik heb me niet durven omdraaien om te zien wat hij daar deed. Als ik het wel had gedaan was dit stukje misschien een stuk smeuïger geworden.

= = = = 
deze column verscheen ook in Het Parool op woensdag 18 april 2018

HET TOEDELEDOKITEEVEE FONDS

Harry: ‘Emiel, met Harry. Wat doe je op het moment?’
Emiel: ‘Schrijven. Is bijna af. Wordt erg leuk.’
Harry: ‘Welk script is dat?’
Emiel: ‘Die comedy over die bankier die in gewetensnood raakt en al zijn geld aan liefdadigheid geeft. Heb ik je vorig jaar over verteld. Jij zou nog kijken of je er financiering voor kon vinden.’
Harry: ‘O ja, ik weet het weer. Nog niet gelukt.’
Emiel: ‘Vorig jaar zei je dat het geen probleem zou zijn.’
Harry: ‘Markt is helemaal veranderd. Alles boven de twee miljoen budget wordt moeilijk. En die liefdadigheidsinstellingen liggen nu ook een beetje onder vuur. Heb je niks met criminelen?’
Emiel: ‘Een script bedoel je?’
Harry: ‘Idee of script. Je had toch iets met zeerovers?’
Emiel: ‘ Ja, dat speelt in de Gouden Eeuw.’
Harry: ‘Kan je daar geen Syrische asielzoekers van maken? Ze willen graag dat het aanhaakt bij de actualiteit.’
Emiel: ‘Wie wil dat?
Harry: ‘Het Toedeledokiteevee fonds. Er komt weer een nieuwe ronde aan, en ik dacht meteen aan jou.’
Emiel: ‘Ik kan toch geen asielzoekers in de Gouden Eeuw plaatsen.’
Harry: ’Tuurlijk niet, het moet wel in het nu spelen, dat is een van de eisen. Zelfde verhaal, veranderen we niks aan. Alleen nu met asielzoekers, of bootvluchtelingen. Maar dan wel criminele bootvluchtelingen; dus dat ze wat stelen of zonder kaartje reizen. Iemand verkrachten is natuurlijk helemaal goed. Als het maar maatschappelijke urgentie heeft. Dan kan ik er wat mee.’
Emiel: ‘Ja, ik weet niet…’
Harry: ‘Acht ton, tien draaidagen. Elf als we zonder make-up werken. Moet dan nog wel door de molen heen.’
Emiel: ‘Het is een prijsvraag?’
Harry: ‘Welnee. Een commissie maakt de uiteindelijke keus. Heel capabele mensen. Ze kiezen altijd voor kwaliteit. En dat lever jij als geen ander, kwaliteit.’
Emiel: ‘Tsja, ik zou toch liever m’n eigen script doen.’
Harry: ‘Komt nog wel. Maar die Gouden Eeuw, daar kan ik op dit moment niks mee.’
Emiel: ‘Ik heb hier nog wel dat script liggen wat je vorig jaar niet wou indienen.’
Harry: ‘Help me even. Waar ging dat ook weer over?’
Emiel: ‘Seksuele intimidatie op de werkvloer. Speelde in de film en TV wereld.’
Harry: ‘O ja. Die actrice die bij elke casting uit de kleren moest. Was een beetje ongeloofwaardig.’
Emiel: ‘Actueel onderwerp inmiddels, lijkt me. Ik was er zelf heel blij mee.’
Harry: ‘Hmm… Is niet het thema van de nieuwe reeks. Kan je van die actrice geen bootvluchteling met een gendercrisis maken? En van die regisseur een teruggekeerde militair met PTSS? Dan heeft het toch iets crimineels.’
Emiel: ‘Ik weet niet, wordt toch iets anders…’
Harry: ‘En als het zich afspeelt in Oost Groningen, dan kan ik er wat mee.’

= = = = 
deze column verscheen ook in Het Parool